Philon’un yöntemi Alegori’dir. Alegori kutsal kitabın ruhudur. Bu kitabın harfleri cisimdir. İçindeki öyküler tarihseldir. Philon eserlerinde Phaton ve Musa’yı uzlaştırmak için alegorilere baş vurmuştur. Alegori, soyut kavramları somut kavramlarla örnekleştirme sanatıdır. Örneğin; “Adalet” gözü kapalı, sol elinde kılıç, sağ elinde terazi tutan bir kadınla temsil edilir. “Barış” ise güvercinle temsil edilir.
Alegori’ye başvurmanın iki nedeni vardır:
Düşüncenin bağımsızlığını geleneğe saygı gösteriyormuş gibi korumak.
Kutsal kitaptaki yazıları simgeli, sembolik bir dille ifade etmek.
Philon’a göre Alegori’ye başvurulmaz ise kutsal kitabın görünüşteki anlamı bilgisizleri yanlış yöne sevk eder. Bu yöntem önceleri Esseniler ve Kabalacılar tarafından kullanılmıştır. Gnostiklerde Origen’de görülmüştür. Philon, asıl doğamızdan düşmüş olduğumuzu Âdem ile Havva mitini alegorik şekilde yorumlayarak anlatır. Âdem bilinci, Havva duyuları (psişe) sembolize eder. Havva; yani duyular, Âdem’i; yani bilinci bedensel arzulara doğru sürükler. Bu durum bedenle özdeşleşmeyi gösterir ve iyi-kötü ağacının meyvesinin yenmesi olarak sembolize edilir. Böylece birlik cennetinden ayrılır, ikilik; yani iyi ve kötü dünyasına gireriz.
Alegori nedir?
Grekçe başka bir şey söylemek anlamına gelen “alla egorein” kökünden gelir. Bir metinde sözel anlamdan başka bir anlamın kastedilmesini ifade eden alegori, Türkçede mecaz olarak ifade edilir. Alegorik yorumun kaynağı Stoa Okulu olarak görülür. Stoacılar bu metodu Homeros’un İlyada ve Odyssey destanlarını açıklamak için kullanmışlarıdır.
