Kimin ütopyasıdır bu insan böyle Çabalar durur Tanrı’ya benzemeye Ütopyayı gerçekleşmesi mümkün olmayan bir hayal diye tanımlarken dikkatli olmak gerekir. Çünkü her hayal, gerçek kadar bir “var” dır, bir “varlık”tır. Varlık olmayı, var olmayı nesnel gerçeklikle sınırlamak; “var olmak, algılanmaktır” diyen Berkeley, “öznellik gerçekliktir, gerçeklik öznelliktir” diyen Kierkegaard ve onlar [...]
Umudun yokluğu umutsuzluk değildir. Umutsuzluğun karşıtı da umut değil, imandır. Umutsuzluğun karanlık kuyusuna düşmeden de umudun “beklenti çengeli”ne kalbi geçirmeden de yaşanabilir. Bunun için gerekli olan imandır, aşkla dolu bir iman. Birbirini çağıran, er ya da geç birbirine yer açan umut ve umutsuzluk ikileminden çıkışın yolu imandan geçer. Hayatı “asıl [...]
İnsanın, zamana kayıtlı olarak düşünmesi, algılaması, devinmesi zihinsel formunun bir yansımasıdır. Zaman kaydından kurtulmak, zihinsel işleyiş formumuzu, dolayısıyla algı biçimimizi kökten değiştirmek demektir. Bunu başarabilmek elbette zor, ama imkânsız değil. Zamansal eksenli zihin bir kez kırıldığında, bir çeşit “zaman dışılık” ya da geçmişiyle geleceğiyle düşünsel bağlamdaki “an’lar akışkanlığını” mümkün olduğunca [...]
Sınır ben’dir. Ben varsa sen de vardır. Ben, seni işaretler, sen beni. Ben sen “varoluşlar coğrafyası”nın sınır çizgilerdir. Bu sınırlar, ötekileştirme “kültürsüzlüğü”yle daha bir örülüp yükseltilir. “Birey” olmak, “benci” olmak, dolayısıyla yanı başındakine duyarsız, ilgisiz bir “duvar” olmak halini alır. “Komşunun” yerini “yabancı”, güvenin yerini “kuşku” alır. Güven ki, sınırı [...]
Ne sazı çalansın ne de vuransındır mızrap Çekil de sen aradan dinlesin kendini Rab Tanrı, ruhla “yazışır.” Bu yazışmanın ortak grameridir müzik. Tanrı’nın ses halinde de olsa bir nesnenin/maddenin başka hiçbir formuna nasip olmayacak kadar öznelliğimize, oradan ruhumuza, ruhumuzdaki hakikate sızmasını izin vermesidir müzik. Bir nesneye/maddeye gösterilen bu yüksek hoşgörüden [...]