Vefa Önal

Ankara; 1958 doğum yeri ve yılı.

Yüksek öğrenimini de aynı kentte tamamladıktan sonra, branş öğretmeni olarak yurdun çeşitli yerlerinde çalıştı.

Emekli oldu. Datça’da yaşıyor.

Yaşadıkça, insanın en iyi yapabildiği şey neyse ona meylettiğini, kendisinin en iyi yapabildiği şeyin ise hakikati ve hakikatini bilmeye “çabalamak” olduğunu anladı.

Bu çabaların sonucu, Şiir Sanatı, Estetik, Hakikatin Peşinde, Varlık Kokusu adlı yayınlanmış dört kitabı bulunuyor.

15 Mart 2019
Kategoriler

Hayallerin Koçbaşı

Kimin ütopyasıdır bu insan böyle Çabalar durur Tanrı’ya benzemeye Ütopyayı gerçekleşmesi mümkün olmayan bir hayal diye tanımlarken dikkatli olmak gerekir. Çünkü her hayal, gerçek kadar bir […]
Ütopya - 2018
devamı
11 Şubat 2018
Kategoriler

Bir Umut Ki, Umuda Benzemez

Umudun yokluğu umutsuzluk değildir. Umutsuzluğun karşıtı da umut değil, imandır. Umutsuzluğun karanlık kuyusuna düşmeden de umudun “beklenti çengeli”ne kalbi geçirmeden de yaşanabilir. Bunun için gerekli olan […]
Umut - Kış 2017
devamı
5 Şubat 2017
Kategoriler

Gelecekten Şimdiye Konulan İpotek!

İnsanın, zamana kayıtlı olarak düşünmesi, algılaması, devinmesi zihinsel formunun bir yansımasıdır. Zaman kaydından kurtulmak, zihinsel işleyiş formumuzu, dolayısıyla algı biçimimizi kökten değiştirmek demektir. Bunu başarabilmek elbette […]
Kaygı - Kış 2016
devamı
25 Ocak 2017
Kategoriler

Sonsuzluğa Çizilen Sınır Ben

Sınır ben’dir. Ben varsa sen de vardır. Ben, seni işaretler, sen beni. Ben sen “varoluşlar coğrafyası”nın sınır çizgilerdir. Bu sınırlar, ötekileştirme “kültürsüzlüğü”yle daha bir örülüp yükseltilir. […]
Sınır - Yaz 2016
devamı
19 Kasım 2016
Kategoriler

Tanrı ve Müzik

Ne sazı çalansın ne de vuransındır mızrap Çekil de sen aradan dinlesin kendini Rab Tanrı, ruhla “yazışır.” Bu yazışmanın ortak grameridir müzik. Tanrı’nın ses halinde de […]
devamı