Gözlerindendir
yansıması varılmazlığının,
Uzakların kararsızdır,
ürkütür insanı tenhaların,
İndirildi mi kirpikler bir kere upuzun yere,
Bakışsızlığından muhtemel,
anlaşılmaz imaların.
Ne kadar dönüşsüz olsa
o kadar fena oluyor gidişlerin,
Ne kadar gidersen git,
akıldan çıkmıyor örtülü gülüşlerin.
Kasım 1997, İstanbul
