Ey Sevgilim, kaç kez seni çağırdım ama sen beni işitmedin,
Kaç kez kendimi gösterdim ama sen bana bakmadın,
Kaç kez kendimi rayiha kıldım ama sen beni koklamadın,
Kaç kez kendimi gıda kıldım ama sen beni tatmadın.
Nasıl oluyor da dokunduğun şeylerde beni hissetmiyorsun…
Beni nasıl görmüyor, nasıl işitmiyorsun…
Ben tatlı olan her şeyden daha tatlıyım,
Arzulanır olan her şeyden daha arzulanırım,
Güzel olan her şeyden daha güzelim,
Ben Cemil ve Melih’im,
Sev beni ve başka hiçbir şeyi sevme, iste beni,
Bütün endişelerden geç, ta ki yegâne endişen kalayım.
Muhyiddin İbn-ül Arabî,
Kitab-üt Tecelliyat